याेगेन्द्रजंग बस्नेत
नेपालको पछिल्लो राजनीतिक अवस्थाले एउटा तितो तर आवश्यक सत्य उजागर गर्छ पुराना नेताहरू अजुत्तरदायि प्रचारमुखी,बिचारहिन,सत्तार लोलुप बने, सिद्धान्तहीन भए र बिलाशि जीवन जिउदै सत्ता र धनको लोभ र लालचमा डुब्दै गए । जनताप्रति उत्तरदायित्व र जिम्मेवारी भन्दा स्वार्थ,पैसा, र प्रभाव नै उनीहरूको निर्णयको केन्द्र बनिरह्यो । यिनै प्रवृत्तिले देशमा बिचौलिया र भ्रष्टाचारलाई जरा गाड्न मौका दियो, राज्य संयन्त्रलाई कमजोर बनायो र नागरिकलाई दबाबमा पार्ने शैली सामान्य बनाइदियो ।
तर, यिनै अन्धकारबीच एउटा नयाँ आशा उदाएर आयो रबि लामिछाने र रास्वपा । रबि र रास्वपाको बोट मास्ने गरि अपराधिक शैलिमा निमोठ्दै गए ।
जनताले बुझै रबि प्रतिशोधको सिकार बन्यो ।
रबिले छोटो समयमै देखाइदिएको एउटा महत्वपूर्ण कुरा के हो भने, भ्रष्टाचार केवल कथा होइन, संरचनागत समस्या हो। उनले लुकेर भित्र बसेका भ्रष्ट र बिचौलिया शक्तिहरू कहाँ–कहाँ, कसरी चल्छन् भन्ने वास्तविकता उजागर गर्न थालेपछि जनताले पहिलोपटक महसुस गरे— “एकजना इमानदार नेतृत्व भए पनि परिवर्तन सम्भव रहेछ ।”
यही कारणले घण्टी केवल चुनाव चिन्ह मात्र नभएर,जनताको आशा, भरोसा, आक्रोश र परिवर्तनको आकांक्षा बोक्ने सामूहिक आवाज बन्दै गुन्जिदै गरेको छ ।
नेपालका राजनीतिक दलहरूले लगभग ४०बर्ष खोक्रो भाषण ,खाली वाचा, झूटा आश्वासन प्रचार रबिचारहिन असैद्दान्तिक र अब्बयाबहारिक अनि राजकिय ठाटको व्यवहार गरेको छ, त्यसको ठोस विकल्प खोज्दै जनताको नजर आज नयाँ पुस्ताको राजनीति तर्फ मोडिरहेको छ ।
रास्वपा प्रति बढ्दो विश्वासको मूल कारण पनि यही हो
-स्पष्टता
-जवाफदेहिता
-पारदर्शिता
-पुरानालाई चुनौती दिने साहस |
रबि लामिछानेको उदय त्यही राजनीतिक चेतनाको संकेत हो — “नेता होइन, काम चाहिन्छ। बहाना होइन, जवाफदेहिता चाहिन्छ ।”






















प्रतिक्रिया गर्न लग इन गर्नु होस्:
Log in with Google