आखिर कहाँ मिल्छ सन्तुष्टि ?

हेमबहादुर बस्नेत

८ चैत्र २०८१,१३:४३

हेमबहादुर बस्नेत

देश रित्तियो भनेर हल्ला गर्छन् सार्वजनिक यातायातमा यात्रा गर्दा सधैं उभिनुपर्छ । बाइक लिएर निस्कियो लेन बदल्नै गाह्रो छ । जुन दलको जुलुस निकाले पनि भीड उस्तै देखिन्छ । देशमा पैसा छैन भन्छन् । बैंकमा लाइन बस्नुपर्छ । देश स्वस्थ छ भन्छन् । एउटा पत्थरिको अप्रेसन गर्न ८ महिनापछिको मिति (भाका) लिनुपर्छ ।

महङ्गी आकासियो भन्छन् । काठमाडौँमा १० रुपैयाँ मुठो साग पाइन्छ । सयमा ३ जोर मोजा पाइन्छ । हजार रुपैयाँ तिरे ३ वर्षको जाडो कटाउने ज्याकेट/स्वेटर पाइन्छ । सस्तो छ भनौँ एक भुँडी भात खाएको ४ सय रुपैयाँ पर्छ ।
देश गरिब छ भनौं यही देशका टिकटकर ७५ लाखका गाडीमा हिँड्छन् । गायक हेलिकप्टरमा महोत्सव जान्छन् । नेता एलन मस्कको ढाँचामा हिँड्छन् । देश धनी छ भनौँ प्रत्येक नेपालीका थाप्लामा ९१ हजार ७ सय ५६ रुपैयाँ राष्ट्रिय ॠण छ । हरेक घरमा १/२ लाख रुपैयाँ साहू , बैंक , बित्तिय संस्थाहरूको ॠण छ । यही ॠणका पिरले तनाव मेटाउन जाँड खाएको व्यक्तिगत ॠण छ ।

यहाँका जनता खुशी छन् भनौँ हरेक पसलका व्यापारीहरू पुर्पुरोमा हात राखेर बसेको देखिन्छ । बाटामा हिँड्ने युवाहरू सबै डिप्रेसनपीडित जस्ता देखिन्छन् । दु:खी छन् भनौं देश जहिले दक्षिण एशियाको खुसी राष्ट्रमा पर्छ ।
देश बस्न लायक छ भनौँ बाँच्नका लागि पैसा चाहिन्छ । सामान्य जीवन धान्नका लागि पनि पैसा कमाउने उपयुक्त तथा प्रशस्त स्रोतसाधन छैनन् । धेरै मान्छेहरू रहरले भन्दा पनि बाध्यताले बाँचेजस्ता देखिन्छन् । देश बस्नलायक छैन भनौँ विदेश पनि भोगियो । थुप्रै देशका मान्छेसँग संगत गरियो । यस्ता देशहरू पनि छन् जहाँ एकजनाले एकदिन कमाएन भने परिवार हप्तादिन शंकटमा पर्छ । कुनै देशमा एक टुक्रा जमिन पनि नभएका र भए पनि पानीमात्र भएका उब्जनी नहुने । कुनै देश अर्कै महादेशबाट माटो किनेर ल्याएर तरकारी रोप्नुपर्ने । कुनै देश गर्मीमा एसीबिना बाँच्न नसकिने जाडोमा हिटर तथा प्रशस्त कपडा नभए बाँच्न नसकिने पनि छन् ।

कम्तीमा हाम्रामा त एक हप्ता काम गर्न नसके ऐंचोपैंचो चल्ने समाज छ । भातै खानका लागि पनि शहरमा अलिक बाहिर गएर कसैका सस्ता जग्गा भाडामा लिएर धान साग लगाएर खान सकिन्छ । केही नलागे गाउँमा आफ्नो नहुनेले पनि पहाड गाउँतिर गएर अरुले छोडेका बाँझा खेतबारीमा अन्नबाली लगाएर कुखुरा बाख्रा पालेर बाँच्न सकिन्छ । हाम्रो देश नेपाल अन्य देशहरूभन्दा प्राकृतिकरूपमा धनी र सुन्दर छ। त्यसैले सन्तुष्टि लिएर आफ्नै देशमा रमाऔं।

(बस्नेत हिमगंगा माध्यमिक विद्यालय लिखुपिके गाउँपालिका-३ सोलुखुम्बुका प्रधानध्यापक हुन् ।)