.png "Win Recruit Nepal"){kind=logo}
रन्जना लम्साल थापा
रुझेको बिरालो जसरी
दुई हात जोड्दै
भिख माग्दै
आकाशका फल झार्ने आशामा
देश बिकास गर्ने मुल नारामा
शिरको टोपी
सरक्क्क सार्दै
कमिजका ककर मिलाउँदै
म छु है भन्दै
हात हल्लाउँदै गएको मान्छे
अहँ
फर्किएर आएन !
भत्किएको घर
चर्किएको आँगन
पत्पतिएको छाती
खप्दै,सहँदै अनेक सास्ती
चलिरहेको जीवन!
पीडाका घाउहरू
न त पुरिए
आशाका दीपहरु
उज्यालो छर्दै न आए
उस्तै छन् बस्तीहरु
व्यथाहरु झन बल्झिदै गए
उस्तै छन् रोग ,भोग शोकहरु
अहँ
परिवर्तन महसुस कतै गर्न पाएनन्
अचानक
फेरि याद आएछ क्यारे!
कालो कोट,कालो चस्मा
पाउमा कालै जुत्ता टल्काउँदै
कता हरायो भनी द्विविधामा हामी
ऊ त आफ्नै विकासमा पो रहेछ!
झुप्रोबाट महल खडा गरेछ
दुई पाउले हिड्ने मान्छे घोडा चढ्न थालेछ!
यो भन्दा बिकास के चाहियो र?
झुपडीमा हुर्किएको चेलो रे!
झुपडीले झुपडीकै मर्म बुज्छ रे !
देशमा विकासको बाढी ल्याउँछ रे
सकल जगमा खुसी नै खुसी बर्षाउँछ रे!
रोजगारका मुहानहरुको भारी वर्षा नै गराउँछ रे
बिदेसिन लागेका पाइलाहरू विमानस्थलमै रोकिन्छन् रे
न सीप बेचिन पाउँछ न त श्रम नै रे !
यी सबै कुराहरु कुराहरुमै लटपटाउन थियो
घिउसँग मनको लड्डु चखाउन थियो !
म छु नि है !
यसपटक त ड्याङ ड्याङ मेरै भागमा भन्दै
चौटाको स्वाद दिलाएको मान्छे
आज हड्डीको खुराक खुवाइरहेको छ!
अब त चेतौं है !
मिसन चौरासीमा उठ्लान जो खलनायकहरु
तिनीहरु सबैलाई ढाल्नुछ !
किनारा लगाइ सोतर बनाउनु छ।
.jpeg)
.jpg)
.jpeg)
