रन्जना लम्साल 'थापा'
मनको सुन्दर सिंहासनमा
कलमले वास खोज्दा
कोरा श्वेत कागजहरुमा
रङ्गिन शब्दहरुले भर्न खोज्दा
भरिए पानाहरु तर मन भरिएन
सुन्दर सरितातटमा घुमिरहेको चक्र झै
निरन्तर सलसल बग्दै
समयको तीब्र गतिमा
एक हत्केलाका दुई औंला थिच्दै लेख्दै गर्दा
बुझ्नेले बुझिदिन्थे
नबुझ्नेले अनेकन आलोचना गर्थे
चिरपिडा सबै सहने बानी परेको थियो
आफ्नै सृजनामा जिवन्त भेटिएको थियो
ओल्ला र पल्ला घरे काकाको जीवनयात्रा
श्यामे र रामेको पर्देशी जीवन
भुन्टी र सुन्तलीको सङ्घर्षशील कथा
लालु र कालुको बाल्यकाल
देश लुट्नेदेखि भुट्नेसम्मको
थितीरिती र बेथितीहरुको आवाज बन्न खोज्दा
अन्याय, अत्यचार र भ्र्ष्ट्चार का बिरुद्ध बोल्न खोज्दा
अविश्वासको धरातललाई
भरोसाको सगरले जोड्न खोज्दा
शुम्भनिशुम्भरुपी मानवहरुको भिडमा
चेतनाको दियो बाल्दै
शब्दहरु सलबलाउन खोज्दा
कसैका लागि मेरा कलम र शब्दहरु भारी भएछन भने
बिन्ती छ! मेरा कलम र शब्दहरु खोज्ने प्रयास नगर्नु!
म आफ्नै कलमको पुजारी बन्न सकूँ
सृजना ले भकारी भर्न सकूँ
मेरै कलम मा कर्मसङ्ग्राम देखूँ
कालो र मैलो जता दृष्टि पुग्छ
बिकार तत्त्व हटाई संस्कार शुध्द गर्न सकूँ
पुष्प वर्षासरी महकिन सकूँ
ईर्ष्याको खाल्टो सबतिर पुर्न सकूँ
फुटाई चट्टान झरना निकाल्न सकूँ
लेख्ने हात अनि यी कलममा
तिर्थ या धाम सब महसुस गर्न सकूँ
मेरो कलम म बनेर बाँच्न सकूँ ।