सब छोडी जानु त निश्चित छ

रन्जना लम्साल थापा

१२ श्रावण २०८१,२२:०२

रन्जना लम्साल थापा

मानिस बिनावस्त्र यस धरतीमा उदय हुन्छ
लाखौं हन्डर खाएपनि अदम्य साहस बटुल्छ।
औँसीपछिको पूर्णिमा समझ्न्छ
आसाका किरणहरुको पर्खाईमा बाँच्दछ।

परोक्ष, अपरोक्ष प्रेम अनि घृणा सहदै
कबै रुक्ष अनि आह्लाद जीवनसुधा पिउँदै
माधुरी स्वप्न सजाउँदै
बर्षाको भेल र पहिरो थाम्दै
उत्साहको घुम्टो उठाउँदै
पीडाको पर्दा लगाउँछ।
कयौं ईच्छा,चाहना त्याग्न बाध्य हुन्छ,
सङ्घर्ष गर्दागर्दै जीबन ओझेलमा पुग्छ।

कबै,
धमिलोपन अनि बिकार अस्पष्टता हटाउँदै
समयको बहाक अनि दुःखको पहाड
पिडाका नदीहरुलाई हत्केलाले गोड्दै र पुच्दै ,
कहिले आफ्नै मनको पुस्तकालयमा
थरिथरिका पुस्तकहरु सजाउँदै!
शब्द शब्दमा रुन्छ अनि वाक्य वाक्यमा जिवन्त देख्दै
आफ्नै तत्सम र तद्भव शब्दहरूसंग खेल्छ।
आफ्नै परिभाषा बोकी हिँडेका कलमहरु
पत्थरलाई धौता अनि मष्तिष्कलाई वेद मान्छ।
विशुद्ध मनुष्य स्वभाव अनि भूतललाई जननी मान्दै
सकल जगको भलो चिताउँछ।

साचेर जोगाई भन्डारण गर्या धन
सब छोडी जानु त निश्चित छ
सत्कर्म गर्या जनले
असल कर्म लिई जान्छ ।
अरुसबै रित्तो हात, खाली हात
विनाबस्त्र उसको इहलिला अन्त्य हुन्छ।

सब छोडी जानु त निश्चित छ

सम्बन्धित खबर