
मेरो मरिसकेको लासलाई
कुनै पार्टीको झण्डा ओडाएर
मलाई राजनीतिक
श्रद्धाञ्जली नगरियोस्।
मेरा अन्तिम इच्छालाई
फूलको गुच्छाले पार्टीद्वारा
फेरि राजनीति नगरियोस ।
मैले मेरो देशलाई र
मेरो जनतालाई
साहित्यिक तरिकाले चिनेको छु
हिमाल पहाड तराईका
भुइमान्छे चिनेको छु।
मैले गाउँबाट चप्पल
पड्काएर सहरमा आएका
राजनीतिक सहकर्मी
साथी महलमा बसेको देखेको छु ।
देखेको छु कर्णालीका तुइनहरू
सुत्केरीहरू देखेको छु
मैले बिना कामका भ्यु टावर र
सहित गेट देखेको छु
यति धेरै देख्दा देख्दै मलाई नै
लज्जित बनाएको देखेको छु
मैले प्यारो साथी जनानेतालाई
त्रिशुलीमा डुबाएर मारेको देखेको छु
जननेता मदन भण्डारीको आवाजहरू
बेचेर खाएको देखेको छु ।
स्वर्गबाट मेरा साथी जननेता
मदन भण्डारीले मान्नैपर्छ
अब मैले कुनै पार्टीको
झण्डा नओडी स्वर्गमा जननेता
मदन भण्डारीलाई भेट्नै पर्छ।
स्व. साहित्यकार प्रदिप नेपालको मनोइच्छित कुरालाई समेटेर टेकनाथ नेपालद्वारा लिखित कविता
प्रतिक्रिया गर्न लग इन गर्नु होस्:
Log in with Google